Benim adım Ayşe. 2010 yılında, İzmir’in eski bir mahallesinde, ailemle birlikte bir apartman dairesinde yaşıyordum.

 

Evimiz, oldukça eski bir binanın ikinci katındaydı ve her şey normal görünüyordu. Ta ki, üst katımızdaki daireye yeni komşular taşınana kadar…

O daire, yıllardır boştu. Kimse orada uzun süre kalmıyordu. Ama bir gün, üst kattan gürültüler gelmeye başladı. Önce bunun yeni taşınan komşuların eşyalarını yerleştirmesi olduğunu düşündüm. Ama gürültüler geceleri de devam ediyordu. Sanki birisi sürekli eşyaları yerinden oynatıyor, hatta bazen koşuyordu. Bir gece, gürültü o kadar şiddetlendi ki, dayanamayıp yukarı çıktım. Kapıyı çaldığımda, içeriden bir ses gelmedi. Ama tam geri dönecekken, kapının arkasından hafif bir fısıltı duydum. Sanki birisi bana bir şeyler söylüyordu ama anlayamadım.

Ertesi gün, komşularla konuştuğumda, üst kattaki dairenin hâlâ boş olduğunu öğrendim. Kimse taşınmamıştı. O geceden sonra, gürültüler daha da arttı. Bazen, tavanın üzerinde bir şeylerin süründüğünü hissediyordum. Bir gece, yatakta uzanırken, tavanın tam üzerinde bir ayak sesi duydum. Sanki birisi yürüyordu. Ama bu ses, normal bir insanın yürüyüşünden farklıydı. Daha hafif, daha tuhaf bir ses…

Bir süre sonra, bu olaylar beni o kadar rahatsız etmeye başladı ki, bir hocaya danışmaya karar verdim. Hoca, eve geldi ve bir dua okudu. Bana, üst kattaki dairede “cinlerin” olabileceğini söyledi. Onların bize zarar vermek istemediğini, sadece orada yaşadıklarını anlattı. Hoca, cinlerin insanlarla iç içe yaşadığı yerlerde böyle olayların sıkça görüldüğünü söyledi.

O günden sonra, gürültüler azalmaya başladı. Ama bazen, özellikle geceleri, tavanın üzerinde hafif tıkırtılar duyuyorum. Artık biliyorum ki, o dairede yalnız değiliz. Belki de orada, bizim göremediğimiz ama hissettiğimiz başka sakinler var…

 

O günden sonra, evdeki gürültüler tamamen kesilmedi ama eskisi kadar rahatsız edici değildi. Hocanın söylediklerini düşünüyordum: Cinler bize zarar vermek istemiyordu, sadece orada yaşıyorlardı. Bu düşünce, biraz olsun içimi rahatlattı. Ama yine de, özellikle geceleri, tavanın üzerindeki hafif tıkırtıları duyduğumda içimde bir ürperti hissediyordum.

Bir süre sonra, üst kattaki daireye yeni bir aile taşındı. Onlara, evin geçmişi hakkında bir şey söylemedim. Belki de cinler, yeni komşularla anlaşmıştı ya da artık orada değillerdi. Ama ben, o günleri asla unutamadım. Bazen, özellikle geceleri, pencereden dışarı baktığımda, sanki birisinin beni izlediğini hissediyorum. Belki de o cinler, hala oradalar… Belki de bir gün geri dönecekler.

O günleri düşündükçe, hala içimde bir korku hissediyorum. Ama bir şey kesin: O geceden sonra, hiçbir şey eskisi gibi olmadı.

 

sizden gelenler serimiz bize yaşadıgınız paranormal hikayeleri göndermek için mail adresimizden iletişime geçebilirsiniz