Merhaba ben Çiğdem. Tesadüfen YouTube’da hikâyelerinize rastladım. Ben de başımdan geçen birkaç olayı sizinle paylaşmak isterim. Umarım seslendirirsiniz.

 

Lise döneminde din kültürü öğretmenimiz cinler konusunda çok fazla şey anlatırdı bize. Bu bende merak konusu olmuştu. İlla onları görmek istiyordum. Teneffüs  araları kütüphaneye gidip onlar hakkında bilgi toplamaya başladım. Nasıl görürüm nerelerde yaşarlar gibi sorularla ilgilenmeye başladım. Lise bittikten sonra  dershaneye yazıldım. Dershanem akşamdı, 3-8 arası. Bizim evin yanından da ırmak akardı. Araştırdığım şeylerde cinlerin ırmak, su kenarları ve sessiz sakin ormanlarda yaşadıklarına dair belgiler okumuştum. Ben de akşamları o ırmak kenarına gidip şarkı söylemeye başladım. Onlar sanki ordaymış gibi konuşuyordum. Hadi bana görünün sizinle tanışmak istiyorum diyordum ya da onları kızdıracak şeyler söylüyordum. Bu istisnasız bir hafta böyle

 

devam etti. Bir gece sabah 3 civarı aniden uyandım. Böyle ay ışığı odaya vuruyor. Gözümü açtığımda odada 4 kişi vardı. Ama boyları tavana kadar simsiyah uzun cübbe giymiş 4 adam. Bunlar fıfsffısfıs bir şeyler konuyorlar ve odanın dört bir yanını dolanıyorlar. Bir tanesi beni fark etti ve birden bana doğru o kadar hızlı bir şekilde döndü ki. Yüzüme doğru eğildi. Ben donakaldım. Kıpırdayamadım. İçimden Nas-Felak okudum gözümü kapadım açtım yoklardı. Sonra ertesi gece yine aynı saatlerde uyandım. Tam karşı tarafımda kız kardeşim uyuyordu. Bir baktım ki kız kardeşimin üstünde bir bebek zıplıyor oynuyor. Kız kardeşimse o esnada mışıl mışıl uyuyor. Bebek 4-5 yaslarında ama cin bir bebek. Böyle her yerinde sivilceler ve büyük benler var. İri iki göz ama bir o kadar da sevimli. Beni gördü gülmeye başladı. Ben de onunla gülüyorum. Sonra bir anda yok oldu.
Gündüz annem evde yokken annemin kılığında görünmeye başladılar. Sürekli uyurken kulağıma birinin üflediğini hissetmeye başladım. Ama bunları yaşarken hiçbir korkum yoktu. Tabi bu sıralarda ben fal bakıyordum. Fallarım hep çıkıyordu. Baya çevrede fal konusunda tanınan biri haline geldim.

Bir gün bir kafede arkadaşlarla oturuyorum, 7-8 kişi varız. Karşıda bir adam vardı 45 yaşlarında. Sürekli bizim masaya bakarken buluyorduk adamı. Ben o an masada fincanları kapatılmış herkese tek tek fal bakıyorum. O sırada adam masaya geldi. İyi akşamlar hanımlar dedi, rahatsızlık verme amacında değilim. Hanımefendi bana da bir fal bakar mısınız dedi. Ben de bakarım amca dedim, yanıma oturdu. Fincanını çevirmiş getirmişti. Açtım. Beni böyle daraltı bastı içim sıkıldı bunaldım. Dedim amca bakamıyorum sana sende beni rahatsız eden bir şey var. Adam fincanı elimden aldı dedi ki kızım sen nelerle uğraştığının farkında mısın? Sen bana fal bakamazsın. Sende olan şeyden bende 5 tane var. Adamın meğer 5 tane cini varmış. Ama hepsi Müslüman cinmiş. Bir an önce bu işleri bırak yoksa çok kötü şeyler başına gelir dedi. Bana birinin numarasını verdi. Bizim burada iyi bir hocaymış. Ona git dedi. Ama ben gitmek istemiyordum, ben halimden memnundum. Onları görmek böyle tuhaf şeyler yaşamak gayet eğlenceliydi benim için.

Neyse, bir şekilde o hocaya gittim yine de. Kapıdan içeri girince adam gülmeye başladı. Yalnız gelmemişsin dedi bana. Anlamadım hocam dedim. Yanında iki kişiyle gelmişsin dedi. Ama ben odaya tek girmiştim. Hoca bana çok cesursun yerinde başkası olsaydı kafayı yerdi dedi. Ben, korkmuyorum onlardan şikâyetçi değilim dedim. Aslında bir tek şikâyetim vardı. Annem kılığına girip gece beni götürmeye çalışıyorlardı. Ama yemiyordum o numaraları. Rahat bırakın beni uyuyacağım dediğimde kapıyı kapatıp gidiyorlardı. Hoca muska yazdı bunu tak dedi. Okuma verdi. Yaptım ve bir daha gelmediler. 10 yıl geçti daha hiç görmedim onları. Fal işlerine de tövbe ettim bıraktım. Bir daha hiç bakmadım. Hikâyem bu kadar. Teşekkürler iyi günler.